Bizi Ayrı Görmeye Gül Alışmasın

Bizi Ayrı Görmeye Gül Alışmasın

Baharını giyinme başka diyarda
Bizi ayrı görmeye dal alışmasın

Ayrılık maskesini artık sıyır da 

Bizi ayrı görmeye gül alışmasın

Sallasın dalımızı baharda, kışta
Meyvemi kurutsun kızıl güneşte
Kimse ayrılık sezmesin bu aşkta 

Bizi ayrı görmeye yel alışmasın

El ele katlanalım derde, çileye
Minnet etmeyelim ağaya, beye
Bu aşkı değişmem inan bir şeye 

Bizi ayrı görmeye zul alışmasın

Vuslatı bekletme gelmez şafağa
Kendine gel!.. aşk’la fırla ayağa
Mahkum etme bizi ince duvağa 

Bizi ayrı görmeye tül alışmasın

Tek libas olalım aynı kumaştan
Yastık edinelim kayadan, taştan
Nasıl gördüyseler bizi ta baştan

Bizi ayrı görmeye kul alışmasın

Seni öylesine sevmedim gülüm
Bırakmam kapımı yoklasa ölüm
Bir adım öteye düşmesin yolum

Bizi ayrı görmeye yol alışmasın

Çekilir üstümüzden kötü bakışlar
Susar bacamızda öten baykuşlar
Gün gelir soluğum teninde kışlar

Bizi ‘ayrı’ demeye dil alışmasın

Biz ayrıldık demeye dil alışmasın

Bekir Kale Ahıskalı
Kasım 2007 –Edremit