Düş Konuğu
Yollara bir bekleyiş döktüm
Görünenden öte bir sessizlikle
Çoğaldım dün
Öyle ağırdı ki omuzlarımdaki yük
Küçükmüşüm büyüdüm
Sığınaklı bir yaşamdan
Fısıldamama bakma
Doyasıya sevildiğini
Herkese söyle sen
Bilinmez bir dil kullanıyor de
Uzak yalnız ve yorgun
Ellerim su olmuş
Her yanından akıyormuş de
Ben düş konuğuyum
Elim tenim sen kokuyor
Gölgemi bile soydum tenimden
Hadi sesime bırak kendini
Sabah olmasın diye
Gözlerimi kapa şimdi
Bekir Kale Ahıskalı
Manima Düşleri-10 11 Ağustos 2011
BİR ELİF MİKTARI isimli kitabımdan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder